Life In Universe
Talking about Universe, Science , Technologies, School, and Problems.
- You are not logged in.
- Polecamy: Komputery
Announcement
#1 2010-01-06 01:50:57
- Ximishe
Administrator
- Registered: 2010-01-05
- Posts: 27
- Reputation : 0
- Age: 18
- Location: Poland
- Profession: Electronics
- Conntact: Email
Tajemnica Marsa
Kiedy w 1609 r. włoski astronom Galileusz zbudował pierwsze urządzenie, które można nazwać teleskopem, Mars stał się jednym z ulubionych obiektów badań astronomów. Przez wieki jego barwa doczekała się co najmniej kilku ciekawych wytłumaczeń. W 1854 r. William Whewell z Cambridge University ogłosił, że marsjańskie lądy są czerwone, a morza zielone. Jego teoria została uzupełniona w 1877 r., kiedy planeta znajdowała się w tzw. wielkiej opozycji do Ziemi, czyli stosunkowo blisko, i wszyscy ruszyli ją oglądać. 12 sierpnia wyniki tych obserwacji zostały skomentowane na łamach prasy. „New York Times" w artykule „Czy Mars jest zamieszkany” donosił o zdumiewającym podobieństwie marsjańskich i ziemskich struktur geologicznych. W oczach XIX-wiecznych dziennikarzy Czerwona Planeta była niemal drugą Ziemią, a jej charakterystyczny kolor pochodził od marsjańskich drzew, które miały rude liście.
Dziś wiemy, że na Marsie nie ma roślin ani mórz. Planetę pokrywają czerwone piaski. Przez lata naukowcy sądzili, że powstały dzięki obecności wody. Tę hipotezę, przynajmniej teoretycznie, potwierdziła misja marsjańskich łazików Spirit i Opportunity, które kilka lat temu odnalazły dowody obecności ciekłej wody na Marsie. Na tej podstawie naukowcy orzekli, że barwa planety jest wynikiem takichsamych procesów, jakie zachodzą na Ziemi. Wydawało się oczywiste, że czerwonawy tlenek żelaza nadający kolor tamtejszym piaskom powstaje na skutek połączenia żelaza z gleby oraz tlenu z wody (w ten sposób tworzy się też rdza na żelaznej łopacie, którą zostawimy na jakiś czas w ogródku).
Dr Jonathan Merrison z duńskiego laboratorium symulacji warunków marsjańskich działającego przy uniwersytecie w Aarhus uznał jednak, że ta hipoteza nie może być prawdziwa. – Między skuwającą bieguny pokrywą lodową Mars powinien być czarny, bo na średnich szerokościach geograficznych bazalt stanowi większość jego skał. Przez dziesięciolecia przypuszczaliśmy, że charakterystyczne czerwone piaski powstały, gdy ta planeta była młoda i obfitowała w wodę pełną mocno utlenionych związków żelaza – mówi. Merrison przetestował nowatorską technikę symulacji transportu piasku na Marsie. Przezroczystymi hermetycznie zamkniętymi naczyniami pełnymi drobinek piasku wstrząsano za pomocą niewielkiego silnika, nieustannie, przez wiele miesięcy. Każdy z pojemników został poddany mniej więcej 10 milionom wstrząsów. W ten sposób naukowcy odtworzyli warunki panujące na Czerwonej Planecie, bo wiejące tam z ogromnymi prędkościami wiatry unoszą obłoki piasku i chłoszczą nimi powierzchnię Marsa. Po siedmiu miesiącach takiego potrząsania prawie 10 procent piasku zostało rozbite w pył. Wtedy naukowcy dodali do niego sproszkowany magnetyt, jeden z tlenków żelaza powszechnie występujący w marsjańskich bazaltach. Następnie ponownie zaczęli potrząsać pojemnikami, którymi zawartość prawie natychmiast zaczęła się robić czerwona. – Późniejsze analizy wykazały, że znajdujący się w pojemnikach magnetyt został przekształcony w czerwony minerał – hematyt i to w trakcie mechanicznego procesu, bez udziału wody – mówi Merrison.
Offline
Board footer
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi